در مقدمه‌یِ پرونده‌ی فیلم‌ها و احساس‌هایِ شماره‌یِ اخیرِ سینما و ادبیات این‌طور آمده:
پرونده‌ای برای سینمای «مکتب برلین»، و اولریش کوهلر (Ulrich Köhler): پرونده‌یِ پیشِ رویِ شما سرآغاز مجموعه پرونده‌هایی است که به تحلیل سینمای مکتب برلین خواهد پرداخت. در این مسیر روند مشخصی را پی گرفته‌ایم: در هر پرونده مقاله‌ای در تشریحِ کلیتِ سینمای مکتب برلین - و در کل، سینمای جوان آلمان - خواهیم داشت و هربار بر سینمای یک یا دو تن از فیلم‌سازانِ مهمِ این جریان تمرکز خواهیم کرد.اتفاقِ خوشایندِ این روزها بازگشاییِ مجددِ سینماتکِ موزه‌یِ هنرهایِ معاصرِ تهران است. بر مبنایِ برنامه‌ریزیِ سینماتک مجموعه‌ای از مهم‌ترین آثار مکتب برلین در بهارِ سالِ جاری اکران خواهد شد؛ از این روی، نمایش این فیلم‌ها می‌تواند تکمله‌ای باشد بر چند پرونده‌ای از فیلم‌ها و احساس‌ها که بر این جریان سینمایی متمرکز است. به عبارتی، مخاطب همزمان هم می‌تواند فیلم‌ها را بر پرده ببیند و هم درباره‌یشان نقد بخواند؛ رخدادی که کم‌سابقه است.
پرونده‌ی سینمای «مکتب برلین»، و اولریش
کوهلر شاملِ مطالبِ زیر است:
1- تشدیدِ زندگی: سینمای «مکتب برلین»، مارکو اَبِل، ترجمه‌ی آیین فروتن
3- پنجره‌ها دوشنبه می‌آیند، کوئنتین، ترجمه‌ی سعیده طاهری
4- زنی تنها در آستانه‌ی فصلی سرد: درباره‌ی «پنجره‌ها دوشنبه می‌آیند»، اِلیز دومِناک، ترجمه‌ی محمدرضا شیخی
5- بیماری خواب، مارک پرانسن، ترجمه‌ی مهدی جمشیدی
6- چرا فیلم سیاسی نمی‌سازم، اولریش کوهلر، ترجمه‌ی علی کرباسی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر